Bremen högt sik
Bremer Volkshumor auf Plattdeutsch
Jan un Hinnerk staht an`n Haben un snakt. Dor fallt duun bi jem een in`t Water. Na, de spaddelt nich slech un bolkt, dat he versupen mutt. Jan un Hinnerk lat sick awers gor nich stören. Toletz word jem das Bolken awer doch to düll. „Wat is denn los?“ fragt Hinnerk.
„Ik kann nich swummen!“ roppt he dar unnen. „Och“, seggt Hinnerk, „dat könt wi ok nich; awers dorum bolkt wi doch nich so!“
***
In Brak up`n Anlegger weern fröher twee ole Jungs, de maken allens, wat doon weer, wenn dor`n Damper anleggen dä. Vor jem ehr Mutzen weern Schild, dor stünd up: Nr. 1 und bi den annern Nr. 2.
Nr. 2 harr de Loopbrügg raftagen un wull jus den Koptein toroopen, dat allens klar weer un he wiederföhren kunn. So`n wiesnästen Begel loppt ehm den Wind aff un roppt: „Fertig!“ Man do dreih Nr. 2 sik um un kikt den jungen Kerl scharp an un seggt denn: „Wokeen seggt hier fädig? Keenen seggt hier fädig. – Wenn hier een is, de fädig seggt, denn segg ik fädig. – Fädig!“
***
En Fro föhrt mit ehr Mudder un ehren Jung upè Stratenbahn. As de Schaffner kummt, foddert se: „Twee grote un halwn!“ Do kikt de Schaffner den Jungen an un meent: „De hett doch all langen Boxen an, de mutt vull betahln!“ „Och so“, sä do de Fro, „wenn dat na de Boxen geiht, denn bruk ik bloß een un`n halw – een for den Jungen, halwe for mi, un Großmudder is den free!“
***
De Paster lett sik den Knech Jan Beerbom kamen. „Jan“, seggt he to ehm, de Lüe vertellt mi, dat du hier in`n Dorpen een Bruut hest, in Borgfeld hest du ok een, in Lijedahl sitt ok een un töwt up di, un in`r Vahr schall ok noch een wesen – Jan, wo is dat bloß mögelk, wo kann een Minsch sowat fardig bringen?“ – „Och Herr Paster“, seggt Jan un högt sich darbi, „ik heff jo`n Rad!“
***
De Weert von`n ADMIRAL NELSON (früheres Gast haus an der Schlachte) stünd up een Sünndagmorgen vor de Dör un keek in`t Wär. Do keem dor`n Minsch an loopen un sä: „Herr Weert, gau den Slötel to dat littje Hus!“ Na, den kreeg he ok forns. As he nu wedder truch keem un den Slötel aflewern wull, sä de Weert: Se sind hier woll frömd!“ – „Ja, dat bin ik, ik bin ut Osenbrügg.“ – „So, wo wahnt se hier denn?“ – Ik wahn bi HILLMANN.“
„Beste Mann, wenn Se nu wedder na Bremen kamt, denn wahnen Se bi mi, schieten bi HILLMANN!“
***
Bi den olen Koopmann Peymann kamt dree Jungs in`n Laden. „Twee Babblers! “ will de een hebben. De ol Peymann halt de Ledder, klattert henup un halt von dat Bört `n Kruk daal. He gifft den Jungen de twee Babbelers, sett de Kruk wedder na baben un driggt de Ledder an`n Siet.
„Na, un wat wullt du?“ fragt he de annern Jungen. Twee Babbelers!“ – „Den Deuker ok, dat harrs jo man forns seggen kunnt!“ He halt de Ledder wedder, klattert up, halt de Kruk daal. „Wullt du ok twee Babblers hebben!“ fragt he den letzten Jung`n. „Nä“, antert de, „ik nich!“ Peymann nimmt wedder twee Stangen herut, sett de Krug wedder up`t Bört und Driggt de Ledder an`n Siet. „Na, mien Kind“, seggt he do to den letzten, „wat wullst du denn hebben?“ – „Ik? Ik wull e e n e n Babbeler!“
***
An`n Väsacker Haben staht`n paar Sünnenbröer, de to ful sik to rögen. Mit`n mal finnt de een dor`n Markstuck. Do fangt se an to owerleggen, wo se dat Geld am besten anleggen doot.
„Wi köpt us for`n halben Groschen Brot un for nägenunhalben Sluck!“
„Minsch!“ roppt do de anner, wat wöllt wi mit sovel Brot!“
***
An`n Wall weer fröer `n Glaswarengeschäft. Dor kunnen groote Kugeln kriegen. De Buren koffden de gern un steken jem denn in jem ehr Garden up`n Pahl.
Jan Bur ut Achterdorp koffde forns twee Stuck un nehm de mit no Hus, stek se up`n Pahl un freu sik
all, wat sin Nawers nu woll seggen wulln.
Den annern Morgen gung Jan in`n Hoff. Man dat duur nich langn, do fung de an to futern.
„Wat is denn los?“ frag ehm sein Nawer Klaus.
„De verdammten Stadtlüe, dit Takeltüg! Dor heff ik güstern in Bremen an`n Wall twee Kugeln koff; in de een weer de Möhl to sehn un in de anner Hillmanns Hotel un hier seh ik in beide bloß minen Meßfahl!“
***
